| Schizofrenia |
| Choroba najczęściej pojawia się pomiędzy 16. a 30. rokiem życia i jest zespołem zaburzeń psychicznych. Ostatecznie jej przyczyny nie zostały jeszcze wyjaśnione, choć zalicza się do nich: czynniki genetyczne, biochemiczne, zmiany struktury mózgu, zakażenia wirusowe, zaburzenia autoimmunologiczne oraz czynniki psychologiczne i społeczne (na przykład atmosfera uczuciowa w rodzinie wychowującej dziecko). Początek choroby może być nagły, powolny bądź nerwicowy. Początek i rozwój schizofrenii w różnych postaciach jest zmienny. Możemy obserwować chorych, u których choroba pojawia się nagle, a objawy są bardzo burzliwe. Kiedy indziej proces chorobowy rozwija się wolno, skrycie, objawy chorobowe są mało dostrzegalne. Najczęściej choroba przebiega pod postacią kolejnych rzutów. Rzadko schizofrenia ma charakter chroniczny. Do podstawowych objawów schizofrenii zaliczamy: Autyzm, to jest odcinanie się od otoczenia i zamykanie w świecie własnych przeżyć, Rozszczepienie osobowości, to znaczy rozerwanie poszczególnych funkcji psychicznych, równoczesne występowanie przeciwstawnych uczuć, Paratymia, czyli wyraźny rozdźwięk między zawartością wypowiedzi i zachowań chorego a towarzyszącym im wyrazem uczuciowym; przejaw niedostosowania charakterystycznego dla schizofrenii. Z innych częstych objawów stwierdza się urojenia i omamy, iluzje, dziwaczność mimiki, natłok myśli, rzadziej zaburzenia ruchowe pod postacią stuporu, czyli całkowitego bezruchu, czy też nadmiernej ruchliwości, a nawet pobudzenia. Może również pojawić się dziwaczność w zachowaniu i ubieraniu, pewien manieryzm i stereotypia Wyróżnione cztery postacie schizofrenii: prosta, katatoniczna, hebefreniczna, paranoidalna Bardzo rzadko występują w czystej postaci, raczej mieszają się lub przechodzą jedna w drugą. W każdym przypadku podejrzenia tej choroby należy dążyć do konsultacji psychiatrycznej. Czasem okaże się ona niepotrzebna, ale w razie stwierdzenia choroby leczenie, i to zwykle szpitalne, jest niezbędne. |