| Formy przemocy psychicznej stosowane przez kobiety |
| W relacjach między kobietą a mężczyzną często zdarzają się sytuacje tego typu jak: mówienie kobiecie, że wygląda całkiem nieźle tylko ma o dziesięć lat za dużo, wytykanie mężczyźnie zbyt dużych rozmiarów w pasie lub mówienie mu, że do niczego się nie nadaje są formami zachowania, które głęboko raniąc ludzi, mogłyby uchodzić w otoczeniu najwyżej za przejaw braku dobrych manier. Podobnie "niewinne" zachowania składają się na codzienność ogromnej liczby udręczonych osób, niszcząc ich poczucie bezpieczeństwa, poczucie własnej wartości, radość życia, godząc w poczucie tożsamości (Pospiszyl, 1994). Istotne jest również zaznaczenie, że przemoc psychiczna może prowadzić do stosowania przemocy fizycznej. Ludzie, którzy poddawani są przemocy psychicznej i zdają sobie z tego sprawę mogą w końcu mieć tego dość i wziąć odwet za swoje krzywdy i zastosować przemoc fizyczną. Wyróżnia się takie formy przemocy psychicznej jak: * Dezaprobata - wyrażona werbalnie lub gestem krytyka zachowania lub cech męża; * Negatywny rozkaz - rozkaz, który ma być natychmiast wykonany, groźba negatywnych konsekwencji, sarkazm, poniżanie odbiorcy przekazu; * Ignorowanie - zamierzony brak reakcji na inicjatywę drugiej osoby; * Negatywizm - neutralna wypowiedź wypowiedziana tonem, który sugeruje postawę "nie zawracaj mi głowy", wypowiedzi defetystyczne; * Poniżanie - wprowadzanie w zakłopotanie, zawstydzanie, wyśmiewanie; * Zależność - żądanie pomocy wówczas, gdy dana osoba potrafi poradzić sobie sama; * Wysoka aktywność - intensywna, powtarzająca się aktywność fizyczna, która może irytować innych; * Płacz- pojękiwanie i szlochanie; * Dokuczanie - irytowanie, niepokojenie, wyśmiewanie, przedrzeźnianie; * Jęczenie - płaczliwe, niewyraźne wypowiedzi podniesionym głosem, o nieadekwatnej treści; * Krzyk - krzyk, wrzask, głośne wypowiedzi; * Destrukcja - zniszczenie, poplamienie lub połamanie czegoś (Browne i Herbert 1999). Klasyfikacja powinna oczywiście uwzględniać czas trwania i częstość występowania incydentów przemocy. Próbę takiej klasyfikacji na podstawie częstości występowania i nasilenia incydentów przemocy podjęli Browne i Herbert (1999). * Mniej poważne: sporadyczne ataki słowne, oczernianie, poniżanie, obwinianie, tworzenie atmosfery sprzyjającej ciągłemu zażenowaniu, wycofywanie miłości i innych uczuć; * Umiarkowanie poważne: częste ataki słowne, oczernianie i poniżanie, sporadyczne odrzucanie, częste wycofywanie miłości i innych uczuć; * Bardzo poważne: częste odrzucanie, sporadyczne pozbawianie jedzenia i picia, wymuszona izolacja, ograniczanie swobody poruszania się, częsta niedostępność; * Zagrożenie życia: stałe odrzucenie, brak należytej opieki, częste pozbawienie jedzenia i picia, wymuszona izolacja, ograniczanie swobody poruszania się, niedostępność. źródło: acn.waw.pl/ |