Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #295677
Od: 2009-6-1
| O klapsach i bezstresowym wychowaniu...
Aleksandra Ewa Budziak
Czy modne wychowanie bezstresowe jest dobre dla dziecka? Dlaczego klaps narusza nietykalność dziecka?
Wychowanie dziecka to jedno z najtrudniejszych zadań jakie staje przed rodzicami. Sami kiedyś byliśmy dziećmi i wiemy, co z modelu wyniesionego z rodzinnego domu nam się podobało, co chcielibyśmy skopiować w relacjach z naszymi dziećmi, a co nie. Zastanawiamy się, czego zabrakło, co moglibyśmy udoskonalić, a co jest dziś ważne, bo czasy się zmieniły.
Na rynku wiele jest źródeł, które mogą inspirować, w księgarniach półki uginają się od książek dotyczących wychowania, w gazetach znajdujemy liczne artykuły dotyczące budowania fajnych relacji z dziećmi. Prawie każda stacja telewizyjna oferuje jakiś program poświęcony dzieciom i ich wychowaniu. Współczesny rodzic staje przed dylematem: co wybrać? Jak wychowywać dziecko? Czy modne wychowanie bezstresowe jest dobre dla dziecka?
Pierwsza refleksja, którą chciałabym podzielić się z Wami, Drodzy Rodzice, to ta, że w mojej ocenie nie ma wychowanie bezstresowego. Jest ono mylnie postrzegane i wypaczone. Dziecko musi wiedzieć, co mu wolno a czego nie. Zasady funkcjonowania w życiu i wśród innych ludzi, nasza pociecha poza jednak jedynie wtedy, gdy mu o nich powiemy i będziemy ich egzekwować. „Zasada” zawsze musi być zasadą. Rodzic musi być konsekwentny.
Jeśli umawia się z dzieckiem, że na spacerze będzie mógł pohuśtać się na pobliskich huśtawkach przez piętnaście minut, to nie zmienia zdania po dziesięciu. Na prośbę dziecka by czas wydłużyć, musi przypomnieć na co się umówiliście. Jeśli zmienisz zdanie raz, dwa czy trzy, nie oczekuj, że przy piątym dziecko zrozumie, że dziś nie łamiesz ustalonych zasad. Rodzic, który dotrzymuje słowa, jest konsekwentny, jest też dla dziecka „bezpieczny”.
Dziecko wie, czego może się od rodzica spodziewać, wie, że jeśli się na coś umawiacie, to tak będzie. Taki model wychowania nie tylko uczy dziecko życia we współczesnym świecie i ponoszenia konsekwencji, ale daje też poczucie jasności, klarowności przez co i bezpieczeństwa.
Często wydaje się nam, rodzicom, że wychowanie bezstresowe jest modne i słuszne, że dzięki niemu nasze dziecko ma szanse na pełen rozwój osobowości. Nic bardziej mylnego. Dziecko musi wiedzieć czego od niego oczekujemy, musi znać nasze poglądy na to co jest, a co nie jest akceptowalne. A jak ma o tym się dowiedzieć, jeśli mu o tym nie powiemy?
W wychowaniu dziecka istotna jest wspomniana konsekwencja. Jeśli dziecko zachowuje się w sposób, który nam się nie podoba powiedzmy mu o tym. Powiedzmy o uczuciach, które budzi w nas nieakceptowane zachowanie. Uprzedźmy dziecko, że jeśli takie zachowanie będzie się powtarzać, maluch będzie musiał ponieść konsekwencję. Ustalmy też od razu co nią będzie. Nie gromadźmy tysiąca „kar” za jedno przewinienie. Najlepsza jest prosta zasada - jedno wydarzenie, jedna konsekwencja. Dziecko musi wiedzieć za co jest karane. Gdy więc Twoja pociecha wraca do zachowania, o którym rozmawialiście, odwołaj się do wcześniejszej rozmowy.
Koniecznie zwróć uwagę dziecka za co jest karane i wyjaśnij mu raz jeszcze co czujesz, gdy tak się zachowuje. W żadnym przypadku nie stosuj kar fizycznych. Nawet jeden klaps jest formą przemocy, która ingeruje w nietykalność dziecka. Przeczytaj co już pisaliśmy o biciu dzieci i stosowaniu kar fizycznych. Klaps nie jest metodą, która uczy dziecko ponoszenia konsekwencji. Kara fizyczna przemawia do skóry dziecka, nie zaś do jego myślenia, nie do emocji. Dziecko karane klapsem nie zastanawia się w przyszłości, czemu takie zachowanie jest przez nas nieakceptowane. I z całą pewnością może chcieć powrócić do takiej formy, gdy tylko poczuje się bezpiecznie jego skóra - czyli gdy to my, wymierzający klapsy rodzice, znikniemy z pola widzenia dziecka.
Pamiętajmy także o tym, że w wychowaniu naszej pociechy najistotniejsze są dawanie mu poczucia akceptacji i bezwarunkowej miłości. Nasze dziecko musi wiedzieć, że cokolwiek się stanie, to my, rodzice właśnie, będziemy zawsze obok. Nawet jeśli zachowanie dziecka nas rani, to nic w relacji z dzieckiem nie ma istotniejszego jak miłość. Gdy więc opadają emocje, a dziecko przeprasza za swoje złe zachowanie powiedzmy mu o tym, jak bardzo jest dla nas ważne.
Mówmy dzieciom, że je kochamy. Mówmy im, że są dla nas ważne. Coraz częściej, spotykając się z moimi młodymi klientami słyszę, że od swoich rodziców nigdy lub prawie nigdy nie usłyszeli, dwóch prostych słów „kocham cię”. Coraz bardziej zanika forma kontaktu fizycznego z dzieckiem; przytulania, ściskania, sadzania na kolanach… Czemu? Dlaczego to my, rodzice, odbieramy sobie sami przyjemność fajnego, ciepłego i czułego obcowania z naszym ukochanym dzieckiem? I dlaczego robimy to naszym dzieciom?
Czy wydaje się nam, że poświęcając długie godziny i tygodnie na ciężką pracę, by dzieci miały wszystko, dajemy im jasne komunikat jak bardzo je kochamy? Często nasze idee mijają się gdzieś obok z tym, co czuje nasze dziecko… Długie nadgodziny i ciężka praca mogą być widziane, i najczęściej są, przez dzieci jako pewnego rodzaju „ucieczka” od nich, od domu… A przecież nie o to, nam rodzicom, chodzi…
Pamiętajmy więc, że w wychowaniu dziecka poza wskazywaniem mu właściwych wzorców i konsekwentnym karaniem niewłaściwych, równie ważne na szali jest mówienie o naszych emocjach i uczuciach, wspólne spędzanie czasu i jasny komunikat: „kocham cię, akceptuję, jesteś moim dzieckiem i to jest dla mnie najważniejsze”.
źródło. onet.pl
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. |
