Mój mąż seksoholik |  |
| | | | agamara | 21.08.2013 18:39:30 | Grupa: Użytkownik
Posty: 10 #1576677
Od: 2013-8-21
|
I tu mam taka prośbę- gdyby mąż którejś z Was, albo sam(a) uzależniony(a), który(a) wchodzi na to forum, albo uzależniony(a), którego(ą) znacie, zechciał(a)by taki test wypełnić, to miałabym więcej danych do analizy. Potem wyniki wpiszę na forum, żebyście mogły/mogli zobaczyć jak wyszło. Oczywiscie badanie anonimowe. Wyślę mailem w wordzie. Możecie założyc takie jednorazowe maile na tę okoliczność, żeby zachować pełnię anonimowości, i przesłać mi na priva. Test ma około 40 pytań A/B - robi się w 10 minut.
[/quote]
Ja jestem chętna, gdzie mam podać emaila. Mam problem , mąż podejmuje terapię.Jesteśmy na początku drogi. | | | | | Electra | 26.04.2024 21:16:47 | 
 |
| | | | | kashya | 21.08.2013 19:04:44 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1576710
Od: 2012-6-18
Ilość edycji wpisu: 2 | agamara napisałam ci wiadomosc na priv - mam nadzieje ze dostałas?
i do ogólnej wiadomości:
osoby które tak jak ja miały problem ze zdefiniowaniem siebie jako 'współuzależnione' pocieszam i wspieram: amerykanie (no bo oni zapoczątkowali i leczenie i badania seksholizmu) dzielą partnerów seksoholików na współuzależnionych, czyli tych co wiedza o problemie ale kryją sie z tym i przed sobą i przed otoczenie i swoim działaniem dają pozywke do nałogu partnera, itd...oraz osoby które nie wiedziały (bo od seksoholika wódką nie zalatuje), i które przezyły szok- to osoby które terapeutyzuje sie wg procedur nie dla współuzależnionych (bo nimi nie są) ale dla tych co mają ptsd - zespół stresu pourazowego.
również w kwestii 12 kroków- przykład mój i mojego męża dowodzi, że mozna robic postępy w leczeniu idąc inną drogą. również protokoły terapeutyczne w klinikach w usa nie wszsytkie opierają sie na 12 krokach, bardzo często za to na treningu poznawczo-behawioralnym (którego skuteczność jest najlepiej udokumentowana badaniami naukowymi ze wszystkich szkół teraputycznych).
minimalizm- tak jak mówiłam, pogadamy za rok. własnie mija. i nadal podtrzymuje to co pisałam. a na twoje stwierdzenie ze pływamy róznymi stylami ale topimy sie jednakowo, odpowiem, ze owszem, racja, ale wyłazimy z wody każdy na swój sposób. jednak. jestem tego zywym dowodem.
| | | | | minimalizm | 21.08.2013 21:54:00 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1576864
Od: 2012-9-1
| kashya pisze:
minimalizm- tak jak mówiłam, pogadamy za rok. własnie mija. i nadal podtrzymuje to co pisałam. a na twoje stwierdzenie ze pływamy róznymi stylami ale topimy sie jednakowo, odpowiem, ze owszem, racja, ale wyłazimy z wody każdy na swój sposób. jednak. jestem tego zywym dowodem.
Cieszę się 
Tego nie poddawałam w wątpliwość 
Dla mnie osobiście poznawczo-behawioralna jest na ten moment za płytka, czuje potrzebę głębszej pracy. | | | | | kashya | 21.08.2013 22:08:54 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1576877
Od: 2012-6-18
| wiesz, jak zwykle jest tak, ze trzeba brac to co komu potrzebne a nie to co akurat w promocji (chyba ze to produkty o długiej dacie waznosci .
ja nie jestem współuzalezniona wiec potrzeby przepracowawnia jakichs głebokich problemów nie mam. terapia DDA okazała sie pomocna, ale to tak jak ze współuzaleznieniem- nie kazdy kto sie wychował w rodzinie alkoholowej MUSI cierpiec na ten syndrom. ja miałam pewne symptomy ale miałam tez dobra terapeutke i sama przyłozyłam sie do pracy. Mąż znalazł i świetnego terapeutę i trafił u niego na świetną grupę (ma łączoną- i grupa i raz najakiś czas indywidualnie) i postepy są...KOSMICZNE  . jestesm pod wrażeniem jego pracy i zmian jakie w nim zaszły. mój ból czasem wraca- jak to w ptsd - ale nie jest już tak silny, zeby burzyć to co zbudowaliśmy. Jestesmy na dobrej drodze. Przyszłości nie da sie oczywiście zagwarantować - jeśli to typowe uzaleznienie, to mozliwość nawrotu wisi nad nami do końca zycia. Ale może tez okazac się, ze to owszem uzaleznienie, ale ma inną naturę? i można z niego całkowicie wyjść? upatruję szansy w rozwoju neurobiologii- to twarde dane, nie żadne tam pitu pitu. jak na razie to doszukałam się, ze jest inny wzorzec wydzielania w dopaminowym układzie nagrody w przypadku 'uzależnień z naturalną nagrodą' (nie wiem jak to jest po polsku, czy jest już jakies oficjalne nazewnicwo?), czyli kompulsywne jedzenie i własnie seks. zobaczymy.
a jak u Ciebie? udaje się być razem? | | | | | minimalizm | 21.08.2013 22:56:36 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1576928
Od: 2012-9-1
|
jest ok, mam duży spokój w sobie, pożegnałam wiele złudzeń, oczyściłam sie z fantazji, przestałam ćpać własne traumy, zajmuję sie sobą; i mój mąż też zajmuje sie sobą, co pomaga byc w związku
nie zawieszam swojego życia i swoich emocji na moim mężu
chętnie bym sie z Tobą kiedyś spotkała, może na jakims zlocie?
| | | | | kashya | 21.08.2013 23:09:35 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1576953
Od: 2012-6-18
| ani ja nie chodze na mitingi S-anon ani mój mąż nie chodzi na spotkania SA/SLAA. rozwazałam uczestniczenie w jakims zlocie ale raczej pod kontem zbierania materiału do badan - z nadzieją, że znajdą się tacy co dla 'przyszłych pokoleń' zgodzą sie wypełnić test. więc nie bardzo widze mozliwosci techniczne, chyba ze masz jakis pomysł? | | | | | minimalizm | 21.08.2013 23:14:27 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1576961
Od: 2012-9-1
Ilość edycji Admina: 1 | kashya pisze:
ani ja nie chodze na mitingi S-anon ani mój mąż nie chodzi na spotkania SA/SLAA. rozwazałam uczestniczenie w jakims zlocie ale raczej pod kontem zbierania materiału do badan - z nadzieją, że znajdą się tacy co dla 'przyszłych pokoleń' zgodzą sie wypełnić test. więc nie bardzo widze mozliwosci techniczne, chyba ze masz jakis pomysł?
Bardzo czesto na zlotach bywają studenci i inni badacze z ankietami.
Trzeba zapytać wcześniej o zgodę rzecznika SLAA (na adres rzecznik@slaa.pl ), ale zwykle nie ma problemu. | | | | | kashya | 21.08.2013 23:17:29 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1576964
Od: 2012-6-18
Ilość edycji wpisu: 1 | w takim razie spotkanie tuz tuż pewnie jesteś bardziej na czasie co/gdzie/kiedy to daj znać gdzie sie wybierasz.
ale troche mnie zaintrygowało to ze bywaja bardzo czesto badacze i studenci...bo jakos nie natknełam sie na zbyt wiele wyników badan. moze szukam nie tam gdzie trzeba? | | | | | minimalizm | 21.08.2013 23:24:35 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1576971
Od: 2012-9-1
Ilość edycji Admina: 1 | na stronie slaa.pl w zakładce najbliższy zlot jest info :-)
http://slaa.pl/index.php/najblizszy-zlot-slaa | | | | | Admin | 22.08.2013 15:35:04 | 
Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #1577487
Od: 2009-6-1
| Mam do Was gorącą prośbę proszę starajcie się podawać linki czy nawet adresy e-mail, to jest ważne gdyż często bywa w życiu tak że niektórzy błądzą w swoich problemach i szukając jakiś wskazówek na temat danego problemu chcieli by znaleźć coś łatwo...
gdyż bywa tak że problemy przytłaczają tak że czasem można nie dostrzec np.: adresu strony
Pamiętajcie że to forum ma służyć pomocą w znalezieniu info.
Pozdrawiam
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. | | | | | kashya | 26.08.2013 20:51:59 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1581210
Od: 2012-6-18
Ilość edycji Admina: 1 | dziewczyny - to dla Was (dla nas znaczy)
http://www.kobieceserca.pl/index.html
grupy wsparcia, porady, linki, literatura - różne różności dla kochających za bardzo, albo kochających nie tego co trzeba, albo dla takich jak my - dla zdradzonych ... | | | | | Electra | 26.04.2024 21:16:47 |
|
| | | | | minimalizm | 26.08.2013 21:03:58 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1581224
Od: 2012-9-1
| kashya pisze: dziewczyny - to dla Was (dla nas znaczy)
http://www.kobieceserca.pl/index.html
grupy wsparcia, porady, linki, literatura - różne różności dla kochających za bardzo, albo kochających nie tego co trzeba, albo dla takich jak my - dla zdradzonych ...
Zaczynałam w moim mieście od takiej grupy podlinkowanej na tej stronie, bardzo mi pomogła na starcie.
Polecam | | | | | kashya | 26.08.2013 23:18:12 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1581318
Od: 2012-6-18
| o, minimalizm,to jest konkretna i pomocna informacja - wypróbowałam i pomogło. przydałaby mi sie rok temu więc myslę, że jak ktoś własnie jest na początku drogi to skorzysta. dzieki | | | | | Cherry11 | 27.08.2013 22:45:53 | Grupa: Użytkownik
Posty: 2 #1582427
Od: 2013-8-27
| Kika10 pisze:
Witam,
Ja również,odkryłam niedawno jestem, że jestem żoną seksoholika.
Do momentu kiedy mąż nie przyznał się że zdradził mnie z 3 innymi kobietami, bagatelizowałam problem -jego masturbacji, internetowych znajomości z kobietami. Wmówił mi że to normalne, że on może spotykać się z koleżankami, których ja nie znam, że to normalne w małżeństwie, że nie mogę mu tego zabronić.
Czuję, że obdarł mnie z własnej kobiecości.To wszystko co jest opisane w artykule wyżej to jakby o mnie.
Mąż posiada typowe cechy dla tej choroby-wycofany w towarzystwie, nieśmiały, bardzo zamknięty w sobie. Często odmawiał współżycia, argumentując, że jest zmęczony, że musi rano wstawać do pracy. Winą w pewien sposób obarczył mnie-bo bierna w łóżku, bo nie chciałam próbować nowych rzeczy, bo to samo miejsce współżycia, te same pozycje, bo już przestała mu się podobać moja figura.
Bardzo wciągnął się w pornografię, onanizm.Nie sądziłam że pójdzie w real, że dojdzie do współżycia aż z kilkoma kobietami wielokrotnie.
Na dzień dzisiejszy chce dać mu szansę, podjął terapie, rozpoczęliśmy też terapie małżeńską.
Nie wiem czy się powiedzie, ale chcę spróbować.
Mam pragnienie, by nawiązać kontakt z innymi kobietami, które borykają się z takim problemem męża.
Bo jestem w tym wszystkim bardzo zagubiona, moje poczucie kobiecości, atrakcyjności jest bardzo mocno zachwiane przez tą sytuację.
| | | | | kashya | 28.08.2013 09:12:05 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #1582608
Od: 2012-6-18
| Cherry11 nie bardzo rozumiem Twój post - wyglada on tak jakbys cytowała cudzy, bo jest opatrzony nickiem Kika10. chyba ze to Ty tylko z innego forum?
daj znać i jesli chcesz, to napisz na priv - tam czasem łatwiej sie otworzyć. | | | | | Admin | 23.03.2014 07:36:39 |
Grupa: Administrator
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #1788124
Od: 2009-6-1
| Seks, seks, seks . Myślą o nim co siedem sekund, co osiemnaście minut, kilkanaście razy dziennie lub kilka razy w miesiącu. Zwykli, przeciętni mężczyźni. Ale jest wśród nich grono tych, dla których seks stanowi istotę życia. I są kobiety, które przy nich trwają i cierpią... Jak żyje się z seksoholikiem?
Monika ma 29 lat. Przez pięć lat żyła z dwoma mężczyznami. Pierwszy może nie był gorący w uczuciach, ale dbał o nią, chwalił się przed kumplami, że taka zgrabna i ładna, przyjeżdżał ze stolicy do niej, do Kalisza, dwa razy w miesiącu, żeby zabrać ją na imprezę i pokochać się. Drugi może nie był lodowaty w uczuciach, ale towarzyszyło mu wieczne zmęczenie, nie zwracał uwagi, że ona taka zgrabna i ładna, na imprezy chodził sam. Tylko seks uprawiał z nią też dwa razy w miesiącu, mimo że mieszkali pod jednym dachem.
Pierwszy i drugi to ta sama osoba: Rafał, 32 lata, programista. No i jeszcze to samo ciało, niczym bożyszcze nastolatek, skrzyżowanie Zakościelnego z młodym Cruisem. I tyle, bo psychicznie to zupełnie różni ludzie.
- Jesteś z kimś i nawet nie masz pojęcia, kto to jest. Nie znasz człowieka, tylko swoje wyobrażenie o nim. Widzisz go takim, jakiego chcesz zobaczyć, albo takiego, jakim ci sam siebie przedstawia. Nie znasz tej osoby. Rafał ma swój świat. W domu jest jedną osobą, na imprezie drugą, podrywając dziewczynę - trzecią. I ma pewnie jeszcze ze trzy kolejne osobowości w sieci - mówi Monika.
Paulina ma 30 lat. Ze swoim mężem spędziła pół życia. W rodzinnym Poznaniu poznali się i pokochali. Wszystko zaczęło się w liceum. Chodzili do jednej szkoły, znali się już trochę, ale dopiero na którejś z imprez poznali się naprawdę. Tak się przynajmniej wtedy Paulinie wydawało.
Dziś deklaruje: - Nie chcę nic ukrywać. Chciałabym, aby inne kobiety czytając to poczuły, że nie są same. O seksoholizmie się nie mówi. To temat zakazany, a jest on coraz bardziej powszechny. Zdecydowałam się opowiedzieć moją historię, bo trzeba wreszcie powiedzieć to głośno: potrzeba nam pomocy. I pokazać innym kobietom, że można zmienić swoje życie.
Przedtem
Monika ma piękne niebieskie oczy. I długie blond włosy. I nogi też długie, jak na byłą modelkę przystało. Rafała poznała w czasie studiów. W sobotnią noc przyszła z koleżanką do akademika, na imprezę u znajomych. Na korytarzu zaczepił je chłopak. „Cześć! Co tu robicie? Gdzie idziecie? Chodźcie do nas!”.
Rafał nie mógł oderwać od Moniki wzroku, a od Rafała - jej koleżanka. - Nogi się pod nią ugięły na jego widok. Mi też się spodobał, ale bez przesady. Dobrze mi się z nim rozmawiało. Wydawał się bardzo sympatyczny i otwarty. Ciągle żartował na temat seksu. A ja byłam młoda, podobało mi się to. Poza tym nie uważam, że jeśli ktoś żartuje na ten temat, to od razu trzeba go szufladkować, że jest seksoholikiem czy dewiantem - mówi Monika.
Paulina ma 30 lat. Pisze długiego maila, opowiada swoją historię, odpowiada na wszystkie pytania. Tak samo jak u Moniki, jej historia zaczyna się na imprezie. - Ta noc była magiczna - Paulina wspomina, kiedy po raz pierwszy spojrzała inaczej na kolegę ze starszej klasy. - Artek mi się w sumie nie podobał, ale nikogo tam nie znałam, a on dotrzymywał mi towarzystwa. Dobrze nam się rozmawiało. Ja jestem raczej otwartą osobą, ale on - istna dusza towarzystwa, mnóstwo znajomych. Imponowało mi to - wspomina Paulina. Od tego dnia spotykali się niemal codziennie.
Monika nie mogła sobie pozwolić na taki luksus. - Z Rafałem widywaliśmy się co dwa-trzy tygodnie, przyjeżdżał na weekendy i wtedy zawsze się kochaliśmy, czyli wychodziło dwa-trzy razy w miesiącu. Chyba że wypadł mi okres, to raz. I wszystko było w porządku. No, może poza tym, że czasem po jego wizycie wyskoczyła mi w komputerze jakaś strona pornograficzna - opowiada. W związku na odległość męczyła się przez ponad trzy lata. W końcu zapadła decyzja: pakuje manatki i zaczyna nowe życie. W stolicy. Z Rafałem w łóżku nie przez trzy, ale przez trzydzieści nocy w miesiącu.
Paulina nie musiała podejmować takich decyzji. Miała Artura pod ręką. Im dłużej z nim przebywała, tym lepiej go poznawała. A im lepiej go poznawała, tym bardziej przekonywała się, że jest inny niż wszyscy znani jej faceci. - Bardzo szarmancki, dobrze wychowany, odnosił się z wielkim szacunkiem do rodziców. Na początku nie traktowałam go poważnie, ale z czasem pokochałam go całym sercem - przyznaje.
Monika już kochała Rafała, ale też chciała go ciągle poznawać. Także w łóżku. - Gdy przyjechałam do Warszawy, wydawało mi się, że dalej będziemy takim płomiennym związkiem, jakim byliśmy na początku. Rafał bardzo mi się fizycznie podobał i wydawało się, że jest bardzo gorącym facetem, że będziemy „to” robić non stop. Ale on był ciągle zmęczony. Praca, tenis, dodatkowe zlecenia. Ja pracowałam zdalnie, przez internet, dopiero co się przeprowadziłam, nie miałam jeszcze znajomych, więc siedziałam cały czas w domu i starałam się to zrozumieć - wspomina.
Nie było łatwo. - To, że nie chciał uprawiać ze mną seksu, było dla mnie bardzo dziwne, bo byłam naprawdę bardzo atrakcyjną dziewczyną, dorabiałam jako modelka, miałam niemal idealne wymiary. Mimo to, on mnie nie chciał.
Winę za to, że niemal noc w noc słyszała „dobranoc” zamiast „pragnę cię”, najpierw zrzucała na zmęczenie, później - na siebie. - Myślałam wtedy, że może to ze mną jest coś nie tak, że przestałam mu się podobać. Wcześniej dawał mi pewność siebie, czułam, że mu się podobam. Ale gdy przeprowadziłam się do Warszawy, to się zmieniło. Byłam dla niego atrakcyjna do momentu, kiedy musiał mnie zdobywać, stroszyć piórka. Gdy przestałam być tylko pięknym ciałem, a stałam się bliską osobą, trochę przyjaciółką, ta relacja między nami się zmieniła. W końcu zaczęłam wpychać się w coraz większe kompleksy, bo on zawsze mówił, że podobają mu się dziewczyny z dużymi piersiami. A ja - sama widzisz. Zresztą, to było widać. Gdy przychodziła do nas koleżanka z dużym biustem, zawsze to komentował - opowiada Monika.
- Seksoholik, najprościej mówiąc, to osoba, u której realizacja potrzeb seksualnych zaburza normalne funkcjonowanie w życiu. Innymi słowy, seks jest najważniejszą z form aktywności życiowych - wyjaśnia seksuolog dr hab. Zbigniew Izdebski. Nic więc dziwnego, że seksoholik o seksie myśli, o seksie mówi, seks uprawia. To istota jego życia. Poza nią - niewiele ma znaczenie.
W związku Pauliny i Artura też zaczęło się w końcu psuć. Sielanka trwała trzy lata. Paulinie trochę przeszkadzało to, że w liceum zabawił dłużej niż ona - a był przecież od niej starszy. Ale wkrótce okazało się, że „kiblowanie” Artura przez rok (bo ona była z liceum, on z technikum) okazało się najmniejszym problemem.
- Wtedy chyba pierwszy raz się na nim zawiodłam. Odkryłam, że pisze z innymi dziewczynami przez internet. Nagle wszystko straciło sens - wspomina Paulina. Przy najbliższym spotkaniu zamiast „dzień dobry” dostał w twarz. - Ciągle płakałam. Nie chciało mi się żyć, czułam się oszukana i zdradzona przez osobę, którą tak bardzo kochałam - wyznaje.
Kilka dni nie widziała go na oczy. W końcu przyszedł. Oboje wiedzieli, jaki horror przeżyli przez ten czas. Przysiągł wtedy: „nigdy więcej”. A później okazało się, że „nigdy więcej” w praktyce znaczy tyle co „do następnego razu”. Parę miesięcy później Paulina po raz drugi przyłapała go na oszustwie. Więc znów: demaskacja, kłótnia, łzy. I kwiaty - ale nie po kłótni, nie na przeprosiny. Rafał dawał Paulinie kwiaty bez okazji. I to nie samotną czerwoną różę czy skromny bukiecik konwalii, ale piękne, robione na zamówienie bukiety i kosze kwiatów.
- Czasami miałam wrażenie, że stara się nimi wynagrodzić te wszystkie krzywdy - uważa dzisiaj.
Później
Którejś nocy, gdy Monika nie mogła zasnąć, a Rafał jeszcze ślęczał nad komputerem, wyszło na jaw, że to nie jej małe piersi ponoszą winę za ich abstynencję seksualną. - Coraz częściej łapałam go na tym, że ogląda pornografię. Zaczęłam trochę przeglądać na oczy, ale otworzyła mi je dopiero tamta noc. On siedział przy biurku, przy komputerze. Pewnie myślał, że śpię. Ja otworzyłam oczy i zobaczyłam, że ogląda zdjęcia nagich lasek. „Cóż, facet”, pomyślałam.
Jednak po chwili zobaczyła nieco więcej. Wtedy zrozumiała, dlaczego Rafał nie chce się z nią kochać. - Zanim się położyłam, starałam się zachęcić go, byśmy poszli do łóżka. Powiedział, że jest zmęczony i nie ma dzisiaj ochoty. A pół godziny później zobaczyłam, że się masturbuje. Po raz pierwszy przy mnie! - wspomina.
- To o to chodziło, wolisz silikony z komputera? - zapytała zdenerwowana. - On się oburzył, jak śmiałam to zobaczyć, wyłączył komputer, podciągnął majtki, wskoczył do łóżka, odwrócił się na bok i poszedł spać.
Nastały dni pełne ciszy, w które Monika wdarła się w końcu jednym spokojnym pytaniem: „dlaczego”. „Skąd ty się urwałaś? Przecież każdy facet to robi”, to pierwsze, co usłyszała z ust Rafała. A drugie - przeprosiny i obietnica, że od teraz będzie kochał się z nią, nie ze swoją ręką.
Jednak jego obietnice, tak jak te składane w innej części Polski przez Artura, nie miały żadnego pokrycia. - Zamiast kochać się częściej, Rafał kupił sobie laptopa i zaczął zamykać się z nim w kuchni. Mówił, że musi popracować. Nienawidziłam tego, bo nie wiedziałam, czy rzeczywiście ma robotę, czy gapi się na jakieś cycki.
Paulina też musiała konkurować z internetem. - Tłumaczyłam to tym, że byłam jego pierwszą poważną dziewczyną, także w łóżku, i chciał spróbować czegoś innego. Sytuacje z internetem ciągle się powtarzały, ale ja już tak mocno w tym tkwiłam, że nie potrafiłam odejść. Przeszłam nawet przez terapię u psychologa, ale po pewnym czasie znowu zrobiłam wszystko, abyśmy byli razem. Już wtedy Artek źle mnie traktował. Ciągle kłamał, nawet w najdrobniejszych sprawach - wspomina Paulina.
Trwali w tym zawieszeniu między prawdą a kłamstwem, rozstaniami a powrotami, miłością a bólem, aż zapragnęli dziecka. Myśleli też, że dzięki temu uda się naprawić ich związek. Przestali się zabezpieczać. - W końcu okazało się, że jestem w ciąży. Zamieszkaliśmy razem. Dałam mu ostatnią szansę. A on robił wszystko, abym wierzyła w to, że tamte sprawy to przeszłość. Byłam niesamowicie szczęśliwa, spełniona jako narzeczona i matka. Zaczęliśmy planować ślub - opowiada Paulina.
U Moniki nie tylko „spotkania” Rafała z komputerem budziły coraz większy niepokój. Już wcześniej, jeszcze w Kaliszu, wyznaczyli sobie zasadę: nie będziemy zachowywać się jak małżeństwo, dopóki nim naprawdę nie będziemy. W praktyce oznaczało to tyle, że on weekendowe noce spędzał na imprezach, a ona czytała książki, oglądała filmy, spotykała się z koleżankami. I żadne z nich nie miało z tym problemu. Aż do tamtej nocy.
- Parę razy sprawdziłam jego telefon. Miał tam numery dziewczyn, z ich imionami i klubami, gdzie je poznał. „Kasia Tango”, „Ania Sogo”, „Ewa Harlem”. Mimo to dalej byłam tą naiwną dziewczyną, która myślała, że skoro zawsze miał masę znajomych, to teraz też pewnie próbuje odnaleźć się w nowym miejscu. Nie podejrzewałam, że może mnie zdradzać. Wiedziałam, że pewnie flirtował z laskami. Ale myślałam też, że one same mu się narzucają. Każda dziewczyna tłumaczy tak swojego faceta. Wszyscy są winni, tylko nie on. Jak matka swojego ukochanego synusia - mówi 29-latka.
Mimo usprawiedliwiania, Monika, dla zasady, zrobiła Rafałowi parę awantur. A zaraz po tym w komputerach, w telefonie, w komunikatorach internetowych pojawiły się hasła i blokady. W Monice też zainstalowała się jakaś blokada. - Było mi źle z tym, że jestem w związku, ale nie czuję się spełniona jako kobieta pod względem fizycznym. Spełniałam się w innych swoich życiowych rolach, ale nie jako partnerka seksualna. Przez te kilka lat, będąc bardzo atrakcyjną kobietą, dowartościowaną, z fajną pracą, z perspektywami, znajomymi, super figurą, nie czułam się kobietą. W ogóle - wyznaje.
Izdebski wyjaśnia, że Rafał nie powinien był sprawiać, że Magda tak się czuła. - Nie na tym polega zdrowe funkcjonowanie w życiu, że mamy realizować swoje potrzeby, często patologiczne, kosztem drugiej osoby - stwierdza.
Monika jeszcze nie poddawała się w walce o siebie, swoją kobiecość i miłość Rafała. Któregoś wieczora on tradycyjnie nie miał ochoty na amory. Pracował w kuchni - czy nad nowym zleceniem, czy nad własnym orgazmem, nie wiedziała. Wypiła dwa kieliszki wina, poszła spać. W nocy musiała wyskoczyć do toalety i znów złapała go na masturbacji. Coś w niej pękło. - Po raz pierwszy postawiłam mu ultimatum: pornografia albo ja, wybieraj. Znów się zdenerwował, trzasnął laptopem i poszedł do łóżka. A ja się spakowałam i pojechałam do koleżanki. Wzięłam urlop w pracy, tydzień się nie widzieliśmy. W tym czasie napisał mi ze dwa smsy. A po tygodniu wróciłam. Jakoś się to wszystko rozeszło po kościach.
- Wiesz, co było najgorsze? Seks. Jak na filmie pornograficznym: pozycje, brak gry wstępnej. Nigdy nie był spontaniczny. Nigdy nie całował mojego ciała. W ogóle rzadko mnie całował, a z języczkiem to już w ogóle. Właściwie nasz seks sprowadzał się do zrobienia mu laski. To była najważniejsza część. Mam wrażenie, że on to kalkulował, wiedział, że musi zrobić mi dobrze, żeby dostać swoje.
Dziś Monika mówi o tym z obrzydzeniem, wtedy - była gotowa naprawdę na wiele, by ratować ten związek. Obejrzała kilka filmów porno, kupiła seksowną bieliznę i urządziła mu w sypialni scenę rodem z pornosa. - Wtedy seks był świetny, on był naprawdę zadowolony, ja dostałam nawet buziaka na dobranoc i usłyszałam, że jestem cudowna - mówi Monika.
Paulina też robiła, co mogła, by ratować swój związek. - Dawałam się wciągać w różne chore sytuacje związane z naszym życiem seksualnym. Godziłam się na seks analny. Mnie to w ogóle nie odpowiadało, ale on lubił, więc sądziłam, że to normalne, że robię to dla niego. Z czasem jakoś sama zaczęłam się przed tym bronić. Już nie pozwalałam mu na wszystko - wyznaje.
W przypadku Moniki seks rodem z filmów porno był jednorazowym „wyskokiem”, dalej była już tylko codzienność. Mijał właśnie rok od tej nocy, gdy po raz pierwszy złapała Rafała na masturbacji. Czasami było lepiej. A czasami były kłótnie. Wtedy on mówił, że to silniejsze od niego, że chyba jest uzależniony, ale obiecywał, że się zmieni, że pójdzie na terapię - opowiada Monika.
- Nawet to, że ktoś jest seksoholikiem, nie usprawiedliwia jego zdrad. To jest takie samo tłumaczenie, jak w przypadku uzależnionego od alkoholu, który mówi: piję, bo jestem alkoholikiem. Przecież można być trzeźwym alkoholikiem. Można podejmować próby zrozumienia swojego uzależnienia od seksu. Można wreszcie podjąć terapię, która zmodyfikuje życie - wyjaśnia dr Izdebski.
Rafałowi zawsze jednak nie po drodze było z gabinetami psychologów, a ona i tak wiedziała, że najgorsze dopiero przed nią. - Podświadomie czekałam na ten moment, gdy dowiem się, że mnie zdradza. Kiedy w końcu nie będzie miał już żadnego wytłumaczenia, a ja przejrzę na oczy. No i się doczekałam.
Bielizna. Damska. Obca. W jego szafce, wciśnięta głęboko. A jeszcze głębiej notes, pęczniejący od dat, imion, okoliczności. - Rafał zapisywał sobie, gdzie i kiedy wyrwał daną dziewczynę, gdzie uprawiał z nią seks. Ja też tam byłam odnotowana - mówi Magda.
To był ten moment. Spakowała walizkę i wyprowadziła się. Jeszcze wtedy nie wiedziała na pewno, że to koniec. - Kilka tygodni później przyjechałam zabrać coś z mieszkania. Zaprosił mnie do restauracji. Później wróciliśmy do domu. Już w windzie zaczął mnie całować, pieścić, dotykać moich piersi, co wcześniej było nie do pomyślenia. Wylądowaliśmy w łóżku i było zupełnie inaczej niż wcześniej. Na koniec przytulił mnie i powiedział, że czuje się jak nastolatek, który kochał się pierwszy raz w życiu. Ja mu na to: a może naprawdę kochałeś się po raz pierwszy? Bo wcześniej tylko uprawiałeś seks. On wtedy po raz pierwszy w ciągu pięciu lat naszego związku powiedział, że mnie kocha - mówi Monika.
Wiedziała, że czeka ją miesiąc miodowy, „kolacyjki, kwiaty, wieczorki przed telewizorem”. Później wrócą „biuściaste” gwiazdy porno, kolejne imiona i daty w notatniku, a ona znów przestanie czuć się kobietą. Więc odeszła.
Lista grzechów Artura też powoli rosła. Paulina teraz dobrze widzi znaki ostrzegawcze, które pojawiały się po drodze: jakiś podejrzany sms w jego telefonie firmowym, jakaś zabłąkana prezerwatywa. - On jednak zawsze się świetnie tłumaczył. A ja chciałam mu wierzyć... Te zmiany zachodziły stopniowo, ale znowu coraz więcej było kłamstw - mówi Paulina. Mimo to trwała - i w związku z Arturem, i w przygotowaniach do ślubu. Ten był tuż, tuż. I nagle bach! Kilkanaście dni przed ślubem potężny cios. Artur wtedy mocno spał, ona jeszcze nie. Coś zabrzęczało. To był jego telefon. Sms.
- Zaczęłam pisać z tą osobą. Wkrótce potem odkryłam jego profil na portalu, gdzie ludzie umawiają się na seks i specjalne konto mailowe. Myślałam, że pęknie mi serce. Było już dla mnie jasne, że znowu umawia się z kimś. Czułam się potwornie. Nie wiedziałam, co mam zrobić. Odwołać ślub? Dać mu szansę? On oczywiście mówił, że chciał się jeszcze wyszaleć. Że po ślubie nigdy mnie nie zdradzi - wyznaje Paulina.
Znowu uwierzyła. I znowu okazało się, że w ustach Artura przysięga „nigdy” nic nie znaczy. - Po ślubie było strasznie. To był najgorszy rok naszego związku - wspomina. Porno i masturbacja były na porządku dziennym. Choć Paulina przyznaje, że „pornografia sama w sobie nie była problemem”. - Ale masturbacja? Codziennie! - mówi kobieta.
A oprócz tego Artur korespondował przez internet z innymi kobietami. - Te kontakty były chyba najgorsze. Pamiętam, że bardzo długo nie potrafiłam zrozumieć, jak on może nie brzydzić się tych kobiet! - mówi Paulina. Tylko że pisanie nie wystarczało, więc się z nimi umawiał. Samego umawiania się też było mało. Więc uprawiał z nimi seks, na najróżniejsze sposoby. - Z czasem o wielu rzeczach sam mi powiedział. Stąd wiem, jak to wyglądało - przyznaje.
Wcześniej jednak z ust Artura padło inne wyznanie, które otworzyło Paulinie oczy. - Któregoś dnia on po prostu powiedział: „jestem uzależniony od internetu”. Wtedy mnie olśniło. „Nie – powiedziałam - ty jesteś uzależniony od seksu!”, wspomina Paulina. Opowiada, jak trafiła do S-Anon, wspólnoty krewnych i przyjaciół seksoholików, gdzie dzielą się swymi doświadczeniami, dodają wzajemnie sił i nadziei.
- Najpierw szukałam jakiejś terapii, ale szybko zrozumiałam, że nic z tego. Poza prywatnymi ośrodkami nigdzie w moim mieście nie udało mi się znaleźć pomocy dla mojego męża. Takiej, żeby była finansowana z NFZ-u. Na prywatne leczenie nie było nas stać. Aż wreszcie na którymś forum trafiłam na grupę S-Anon.
Jednak Paulina nie od razu udała się na spotkanie dla kobiet, które razem ze swymi ukochanymi mężczyznami dźwigają ciężar ich uzależnienia. Najpierw on trafił do anonimowych seksoholików, później ona zdecydowała się, że poszuka pomocy w S-Anon. Ale nie dla siebie. - Moją motywacją, by tam pójść, było oczywiście to, że chciałam pomóc jemu, nie sobie. Jednak po kilku spotkaniach zaczęłam dostrzegać, co zrobiłam ze sobą, ze swoim życiem. Zobaczyłam, jak dałam się wciągnąć w chorobę mojego męża.
Teraz
Amerykanie, którzy nad seksoholizmem pochylili się już pół wieku temu, szybko obliczyli, że problem ten dotyka około 5% populacji. Czy oznacza to, że w Stanach Zjednoczonych mamy około 16 milionów seksoholików, a w Polsce i Tanzanii po dwa miliony?
- Sposób realizacji naszych potrzeb, także tych seksualnych, jest uwarunkowany kwestiami kulturowymi - wyjaśnia dr Izdebski. Podkreśla od razu, że istnieją nie tylko seksoholicy, ale i seksoholiczki. Choć, jak wynika z badań, na czterech uzależnionych od seksu mężczyzn przypada jedna kobieta. Seksuolog zwraca przy okazji uwagę na inną kwestię: - O mężczyźnie mówi się: zmienia partnerki; o kobiecie, która robi to samo, zazwyczaj powiemy: jest puszczalska.
- Na początku uważasz, że to jest choroba. Nawet się tym przejmujesz, zaczynasz mu pomagać. Dopiero później zadajesz mu pytanie, czy naprawdę jest chory i to rozumie - i wtedy powinien się leczyć. A jeżeli nie, to po prostu wciska ci kit, żeby mieć usprawiedliwienie dla swoich zdrad - mówi Monika dziś, prawie pół roku po rozstaniu.
- Nie wiem, jak to się stało, że wcześniej tego nie zauważyłam, nie uzmysłowiłam sobie, że on jest chory. Może nie chciałam, ale wydaje mi się, że wynikało to raczej z tego, że nie wiedziałam, czym jest seksoholizm - mówi Paulina. Na wspomnienie tego, co robiła, by zadowolić swojego męża, dodaje: - Wstydzę się, że dawałam się wykorzystywać. Dziś już wiem, czym jest chory seks i umiem postawić granicę między tym, czego chcę, a czego nie - zapewnia.
Delirka, ciągi masturbacyjne, kac moralny, zawalanie pracy, krzywdzenie bliskich, nawet wyprzedawanie mebli - tryb życia seksoholika jest taki sam, jak alkoholika. - Koncepcja człowieka uzależnionego od seksu polega m.in. na tym, że koncentruje się on na realizacji swoich potrzeb seksualnych, na zdobywaniu nowych partnerów - tłumaczy dr Izdebski. - Jednak nie zawsze częste zmiany partnerów oznaczają, że mamy do czynienia z uzależnieniem. Mówimy o tych sytuacjach, gdy dezorganizuje to życie - podkreśla.
Monika wie z własnego doświadczenia, że z seksem jest jak z alkoholem czy narkotykami - organizm stopniowo się przyzwyczaja i potrzeba coraz większych „strzałów”. - W pewnym momencie oglądanie cycków w internecie przestaje seksoholikowi wystarczać. Chce więcej, więc ogląda mocniejszą pornografię. Później jeszcze więcej, więc idzie na imprezę, wyrywa dziewczynę i ląduje z nią w łóżku. Pewnie za pierwszym razem ma kaca moralnego, myśli: „o Boże, co ja zrobiłem”. Ale jeżeli to uchodzi mu płazem, nie ma żadnych konsekwencji, dlaczego miałby nie zrobić tego po raz kolejny? Oczywiście każdy kolejny raz jest „tym ostatnim”.
Jej Rafał stawał do walki z uzależnieniem kilka razy. Najpierw nieświadomie, gdy nie wiedział jeszcze, jak jego zmora ma na imię, ale już czuł, że robi z nim coś złego. - Był taki czas, że w piątek, sobotę wieczorem zamykał się w mieszkaniu na klucz i niemal go połykał, żeby tylko nie wyjść na imprezę i nie zaliczyć znów jakiejś laski - opowiada Monika. Później, gdy ona odeszła, zebrał siły, bo pójść do psychologa. Przedstawił jej zaświadczenie, był dumny. - Widziałam w nim siłę, wolę walki - wspomina.
Na terapii Rafał spotkał ludzi podobnych do niego, uzależnionych od seksu. Tylko że jemu wydawało się, że jest zupełnie inny. - Był kilka razy na spotkaniach i doszedł do wniosku, że tam ludzie opowiadają tak przerażające historie, że jego to jeszcze bardziej dołuje. I że on taki nie jest. A ja wtedy pomyślałam: nie, nie, ty właśnie jesteś taki, tylko nie potrafisz tego dostrzec. Powiedziałam mu: „ty tego tak nie widzisz, ale ranisz swoich bliskich tak samo, jak oni”.
Rafał tłumaczył jej to tak: seksoholik robi non stop skoki w bok, a ja tylko co jakiś czas. - Nie wiem, jak często mnie zdradzał. I chyba nie chcę wiedzieć. Stopniowo dowiadywałam się o kolejnych jego zdradach. Wydawać by się mogło, że to były dla mnie wielkie ciosy. Ale ja reagowałam spokojnie. „O, kolejna”, myślałam po prostu.
Czy Rafał z tego wyjdzie? - Może jeśli jednak zdecyduje się na terapię. Czasami mam wrażenie, że on powinien cofnąć się do wieku 13 lat i zostać na nowo wychowany. Że ktoś powinien nauczyć go, czym są miłość, bliskość, czułość. Teraz postrzeganie świata jest przesiąknięte seksem, pornografią. O ile nastolatek może się w tym pogubić, trudno jest zrozumieć dorosłą osobę, która wie, co jest ważne. Myślę, że w pewnym wieku przestajemy traktować seks instrumentalnie. Seksoholicy nie dochodzą do tego etapu – mówi jego była partnerka.
Terapia jest długa, żmudna, wymaga wielu wyrzeczeń. Wielu brak na nią siły i wytrwałości. Arturowi też tego zabrakło. Przerwał leczenie. - To się, niestety, bardzo często zdarza, jak w przypadku każdego uzależnienia - wyjaśnia dr Izdebski.
- Jest mi z tym ciężko, ale wsparcie mojej grupy bardzo mi pomaga. Spotkania w S-Anon uczą cię życia od nowa. Ja jestem dopiero na początku drogi, ale widzę światełko w tunelu. Nie dla mojego męża. Nie dla naszego związku. Dla mnie samej. Nie wiem, jak będzie dalej wyglądało nasze życie. Bardzo bym chciała, aby Artek podjął leczenie, ale może się okazać, że on tego nie chce – mówi Paulina.
A bez tego ani rusz. - Są różne metody mobilizowania: wykluczenie ze społeczności czy jakiejś grupy, publiczne napiętnowanie, ośmieszanie - to może skłonić seksoholika do podjęcia terapii. Ale decyzję o jej rozpoczęciu musi podjąć sam, z własnej motywacji. Musi sam zrozumieć, co mu dolega i chcieć to zmienić, coś ze sobą zrobić – wyjaśnia znany seksuolog.
Artur jeszcze tego nie zrozumiał. Mimo to Paulina obiecała sobie: nie załamie się. Słowa dotrzymuje.
- Powierzam swoje życie Bogu. Nie planuję, żyję dniem dzisiejszym i staram się dostrzegać małe rzeczy. Spacer z synkiem, jego uśmiech, wspólna zabawa. Spotkanie z bliską mi osobą. Pączki kwiatów na drzewach, budząca się do życia przyroda… Są lepsze i gorsze dni. Wiem, że znalazłam się na dnie w swoim współuzależnieniu. Wiem też, że tylko praca nad samą sobą pozwoli mi znów w pełni cieszyć się życiem.
- Być może wyjście ze współuzależnienia zajęło mi więcej czasu, niż gdybym przeszła terapię. Ale tak naprawdę każdy z nas ma problemy. Ja akurat przeszłam przez taki. Widocznie opatrzność doszła do wniosku, że dam radę, że przez to przejdę. Bóg dał mi tyle, ile potrafię udźwignąć - mówi Monika.
(aw/sr)
źródło:
http://kobieta.wp.pl/kat,132000,title,Jak-wyglada-zycie-z-seksoholikiem,wid,14467246,wiadomosc.html
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. | | | | | Admin | 23.03.2014 08:15:34 |
Grupa: Administrator
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #1788138
Od: 2009-6-1
| Seks - niebezpieczna namiętność?
Czy seks może stać się niebezpiecznym uzależnieniem? Czy może przybrać formę nałogu w wyniku którego tracimy samych siebie i zaczynamy egzystować jak nakręcone maszynki naszych pragnień seksualnych? Zdania ekspertów są na ten temat podzielone.
Niektórzy badacze zjawiska seksoholizmu, uważają, że uzależnienie od seksu jest po prostu, modą obyczajową XXI wieku, która związana jest z popularnością sprzedającej się tematyki miłosnej w mediach. Gwiazdy i gwiazdeczki, które opowiadają o swoich doświadczeniach i upodobaniach seksualnych oraz o tym jak „muszą” sypiać z kilkoma partnerami, są w centrum zainteresowania mediów. W tym ujęciu uzależnienie od seksu, jest po prostu rozwiązłością i traktowaniem seksu jako hobby, którym można jest się chwalić.
Pojęcie seksoholizmu jako odrębnej jednostki diagnostycznej jest przedmiotem wielu kontrowersji w kręgach psychologów i psychiatrów. Po raz pierwszy pojęcie „uzależnienia od seksu” zostało wprowadzone niespełna 10 lat temu. I było definiowane jako choroba obejmująca zachowania o podłożu seksualnym, które mają destrukcyjne skutki zarówno dla życia społecznego (liczne zdrady, rozwody), jak i emocjonalnego jednostki (obsesyjne myślenie o seksie i ciągły przymus zachowań o charakterze seksualnym).
Pierwszymi badaczami zjawiska seksoholizmu byli Patrick Carnes i Jennifer Schneider. Carnes uważał seksoholizm za jednostkę chorobową i wyszczególnił około 10 jej symptomów. Są to m.in. obsesyjne myślenie o seksie, planowanie i fantazjowanie dotyczące seksualnych doświadczeń, spędzanie ogromnej ilości czasu związanego z poszukiwaniem seksualnych sytuacji, niemożność zaprzestania kontaktów seksualnych pomimo licznych prób opanowania swoich zachowań.
Jennifer Schneider twierdziła z kolei, że uzależnienie od seksu pojawia się wtedy, kiedy zachowania seksualne mają charakter kompulsywny oraz są kontynuowane pomimo dotkliwych konsekwencji dla jednostki. Nurt ten pokazuje, ze osoby uzależnione od seksu mają skłonność do nadawania seksualnego znaczenia ludziom, sytuacjom, do odnajdywania skojarzeń seksualnych w najzwyklejszych zdarzeniach.
Podobnie jak w alkoholizmie i narkomanii, nałóg seksu wiąże się z racjonalizowaniem i usprawiedliwianiem swoich wyczynów seksualnych oraz obwinianiem innych za swoje niepohamowane zachowania seksualne. Bardzo często też uzależnieni od seksu opisują niesamowitą euforię wywołaną przez seks, podobnie jak uzależnieni od środków chemicznych mówią o działaniu narkotyku czy alkoholicy o działaniu kolejnych drinków.
Czasem ludzie śmieją się z tego problemu, nazywają go „miłym uzależnieniem”. Ale okazuje, że osoby uczestniczące w terapii grupowej dla uzależnionych od seksu nie podzielają tego zdania. Ci ludzie naprawdę cierpią oraz mają ogromne poczucie winy związane z przypadkowym seksem i traktowaniem innych jako przedmioty ich żądzy.
Potwierdzają to badania londyńskiego psychoterapeuty Thaddeusa Bircharda, który udowadnia, że problem seksu dotyczy od 6 do 8 procent populacji. Wyróżnia cztery podstawowe kryteria seksoholizmu. Dwa pierwsze to: niedająca się kontrolować obsesyjna chęć uprawiania seksu, bez względu na konsekwencje i niemożność podjęcia walki z tą obsesją, pomimo licznych prób.
Dwa ostanie kryteria to czynniki psychologiczne: seks zastępuje inny problem oraz spełnia potrzebę szczęśliwości, której uzależniony nie potrafi zaspokoić w inny sposób.
Czy zatem każdy, kto ma powyższe objawy jest seksoholikiem? Jeszcze inni badacze tego zjawiska uważają, ze problem uzależnienia od seksu istnieje tylko wtedy, kiedy jest on problemem dla jednostki. Jeśli natomiast komuś sypianie z kim popadnie sprawia radość, to wszystko w porządku. Tylko czy takie podejście to seksu, rzeczywiście może dać radość?
Źródło: http://kobieta.wp.pl/gid,11287603,img,11287613,kat,67116,title,Seks-niebezpieczna-namietnosc,galeriazdjecie.html
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. | | | | | katrzynaz | 25.03.2014 21:35:16 | Grupa: Użytkownik
Posty: 23 #1791247
Od: 2014-3-25
| Witam, dwa mc temu dowiedziałam się o zdradzie mojego męża...w dość paskudny sposób. Jego kochanka napisała do mnie @ z detalami, szczegółami... mało tego wiedziała że jestem już w dość zaawansowanej ciąży to był 7 mc. Mąż przyznał się do seksoholizmu o który podejrzewał się już od jakiegoś czasu. Diagnoza została potwierdzona przez specjalistę. Jest na leczeniu od tych dwóch mc. Jest też trzeźwym od 11 lat narkomanem i alkoholikiem. Ja też mocno w życiu dostałam, jestem DDA, różnież uzależniona od narkotyków (11 lat trzeźwa). Nie wiem co dalej... szukam wyjaśniania. pomocy, pomysłu co dalej. Nie wiem wcale czy chce trwać przy nim w chorobie i leczeniu, za bardzo mnie to dotknęło nie samo uzależnienie, czaty, pornografia czy onanizm tylko sama zdrada ... tak po ludzku fizycznie. Za dwa tyg mam termin porodu, pewnie będzie szybciej a ja nie mogę tego zamknąć w sobie. Przy okazji szukam kontaktu do S-Anon, @ odrzuca, włącza się poczta. Czy ktoś orientuje się czy mitingi dalej funkcjonują? | | | | | minimalizm | 25.03.2014 22:29:03 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 39 #1791301
Od: 2012-9-1
| Hej!
Coś sie dzieje z domeną, dlatego nie wszystko działa.
Nowy numer tel. Wspólnoty S-anon 883060863
Odbywają sie mityngi w:
Warszawie (nie wiem, co sie dzieje z mailem, dlaczego nie odpowiada)
Krakowie sanon.krakow@op.pl
Katowicach sanon.katowice@gmail.com
Poznaniu sanon.poznan@op.pl
| | | | | katrzynaz | 30.03.2014 14:41:38 | Grupa: Użytkownik
Posty: 23 #1796623
Od: 2014-3-25
| y możecie zony napisac cos jak u Was? Czy sie wam udaje? Czy małżeństwa trwaja? Czy naprawde na takiej traumie można zbudować coś trwalszego? Bo ja nie wyobrażam sobie...chociaz wiele osob mi to powtarza. Ze wierza w nas i nasze małżeństwo ktore nigdy nie bylo łatwe. | | | | | Electra | 26.04.2024 21:16:47 |
|
|
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|
